Είναι δεκάδες τα περιστατικά βίαιης και αυταρχικής συμπεριφοράς που έχουν καταγγελθεί για τους ελεγκτές εισιτηρίων του ΟΑΣΘ. Στην πόλη της ανεργίας οι πρόσφατες αυξήσεις στα εισιτήρια και οι αυξανόμενοι έλεγχοι στα δρομολόγια από φουσκωτούς σεκιουριτάδες έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κλίμα στο μοναδικό μέσο μαζικής μεταφοράς που υπάρχει.
Ακολουθεί ένα κείμενο-καταγγελία αναγνώστριας του alterthess:
"Είμαστε Άνεργοι αλλά Ρουφιάνοι ποτέ
Οι ιστορίες για το 78Ν του ΟΑΣΘ είναι πολλές, γράφω και τη σημερινή δική μου γιατί είναι αυτή με γέμισε θυμό, αλλά και αξιοπρέπεια και περηφάνια για όλους τους άνεργους αυτής της πόλης που συναναστρέφομαι καθημερινά.
Είμαι άνεργη κι εγώ μένω στη Θεσσαλονίκη τους χειμώνες και δουλεύω τα καλοκαίρια όπου υπάρχει δουλειά. Παίρνω το λεωφορείο συχνά και έχω βρεθεί θεατής σε διάφορες περιπτώσεις με αγενείς ελεγκτές.
Η ιστορία μου ξεκινάει στο 78Ν τη διαδρομή μου από ανατολικά προς τα δυτικά. Μέσα στο λεωφορείο είμασταν περίπου 10 επιβάτες.
Κάποια στιγμή της διαδρομής, αρκετές στάσεις πριν πλησιάσουμε το κέντρο, μπαίνουν μέσα δύο ελεγκτές, μερικοί σεκιούριτάδες και μερικοί άντρες “ντουλάπες” χωρίς καθόλου διακριτικά.
Ελέγχουν κανονικά τους λίγους επιβάτες. Δίπλα μου μια κυρία γύρω στα 50 που δείχνει μηνιαία κάρτα του Φεβρουαρίου.
- Του Μαρτίου; ρωτάει ο ελεγκτής υποτιμητικά
- Τι εννοείται; ρωτάει η κυρία
- Του Μαρτίου κάρτα έχεις; Αύριο θα είναι κλειστά είναι Κυριακή κυρία μου. Κάρτα να βγάλεις.
Η κυρία μεγαλύτερή του και πολύ ευγενική ενώ ο ελεγκτής αγενής και προσβλητικός.
Προχωράνε στο πίσω μέρος του λεωφορείου. Κάποια παιδιά γύρω στα 20 μάλλον δεν έχουν κόψει εισιτήριο. Ξεκινάει μία κουβέντα μαζί τους.
Προσπάθησα να ακούσω τι γίνεται αλλά οι άνθρωποι ντουλάπες ήταν μπροστά.
Δίπλα ήταν δυο κύριοι, ξεκινάνε να μιλάνε μαζί τους. Δυσκολεύομαι πάλι να καταλάβω τι γίνεται. Είμαι σίγουρη όμως ότι βλέπω έναν μπράβο, έναν ελεγκτή και έναν σεκιούριτι ακριβώς πάνω από τα κεφάλια τους.
Αυτό που με ενοχλούσε περισσότερο είναι το αίσθημα φόβου που θέλουν να προκαλούν. Σήμερα ενώ ήμουν μόνη ήθελα πραγματικά να μιλήσω με τον ελεγκτή και να σπάσω αυτό το συναίσθημα τρομοκρατίας. Διέκοψα κάπως διακριτικά τη συνάθροιση πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων και τους είπα ότι ήθελα να ρωτήσω κάτι.
Όντως μου έδωσαν λίγη σημασία άλλα όχι αρκετή για να ακούσουν τις ερωτήσεις μου. Μπροστά μου στεκόταν ένας σεκιούριτάς και από δεξιά δύο τεράστιοι άντρες χωρίς διακριτικά.
Με τη δεύτερη προσπάθεια, ο ελεγκτής που με έλεγξε με ρώτησε με κουρασμένο ενοχλημένο ύφος.
- Πέστε μου κυρία μου.
- Ήθελα να σας ρωτήσω γιατί με την ομάδα των ελεγκτών μπαίνουν και άνθρωποι χωρίς στολή και χωρίς καρτελάκι ή κάποιο άλλο διακριτικό. Αφού δεν είναι σεκιούριτι, τί είναι;
- Καρτελάκι φοράω εγώ, τι θέλεις;
Χωρίς να μου μιλάει, μου δείχνει τα σήματα στη στολή του σεκιούριτά που ήταν μπροστά μου. Ο σεκιουριτάς δείχνει και εκείνος τα σήματα στη στολή του.
Χωρίς να μιλήσω κι εγώ του δείχνω τους άλλους δύο άντρες δεξιά και αριστερά. Ο ένα από αυτούς με κοιτάει, ο άλλος συνεχίζει να μιλάει με τους κυρίους έχοντας μοιράσει την απόσταση ανάμεσα σε εκείνους και σε εμένα.
- Αυτός είναι προσωπικός μου σεκιούριτι. Λέει ο ελεγκτής δείχνοντας τον έναν από τους δύο
- Άρα, ισχύουν τα δημοσιεύματα για μπράβους μέσα στα λεωφορεία; Επιτρέπεται να έχει μπράβους μέσα στα λεωφορεία;
Μόλις ακούει για μπράβους, αρχίζει να δικαιολογείται και πριν τελειώσω τη φράση μου, λέει πόσο δύσκολη είναι η δουλειά.
- Να σου βάλω εσένα το ταμπελάκι να έρθεις εσύ να κάνεις τη δουλειά.
- Ευχαριστώ κύριε, δεν μου αρέσει η δουλειά σας.
- Ούτε εμένα μου αρέσει.....
- Αλλά έχεις επιλέξει να την κάνεις οπότε έχεις και την ευθύνη.
- Αυτή είναι η δουλειά μου και την προτιμώ από το να μείνω άνεργος.
Δεν μπόρεσα να μιλήσω. Σκέφτηκα όλους τους άνεργους φίλους και γνωστούς. Κανένας από εμάς παρά τους μήνες ή χρόνια ανεργίας δεν θα έκανε αυτή τη δουλειά. Άρχισε να δημιουργείτε μέσα μου ένας κόμπος που δεν μπόρεσε να γίνει λέξεις εκείνη τη στιγμή.
Δεν είχα κουράγιο να του μιλήσω άλλο. Του είπα ότι πήρα τις απαντήσεις μου και ευχαριστώ.
Γύρισα στο σπίτι με το κεφάλι ψηλά, γιατί ακόμα και αν η ανεργία μας έχει φτάσει στα όριά μας, συνεχίζουμε να βαδίζουμε με αξιοπρέπεια. Το μόνο που ήθελα να πω στον ελεγκτή είναι ότι είμαστε κι εμείς άνεργοι κύριε, αλλά ρουφιάνοι και φασίστες δε γίναμε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου