Εκπληκτικές φωτογραφίες από παιδιά-εργάτες από όλο τον κόσμο

Τι ονειρεύονται αλήθεια τα παιδιά σήμερα; «Ονειρεύομαι να μην είμαι πάρα πολύ φτωχή…»

Ίσως όταν είμαστε εμείς παιδιά τα όνειρά μας να ήταν αλλιώτικα…

Θέλαμε να γίνουμε από αστροναύτες έως πιλότοι και από γιατροί έως δικηγόροι.

Αλήθεια τα σημερινά παιδιά τι ονειρεύονται;

Διαβάστε την παρακάτω έκθεση μικρής μαθήτριας του Δημοτικού Σχολείου και θα καταλάβετε: «Θα ήθελα να ταξιδεύω στο μέλλον γιατί θα ήθελα να δω πως θα είμαι και που θα είμαι στο μέλλοντα. Τι θα κάνω; Ελπίζω να έχω ένα σπίτι και δουλειά. Ελπίζω να είμαι καλά και να μην είμαι πάρα πολύ φτωχή…»

Πηγή εικόνας: Νομικά Ανάλατα

Ερρίκο Μαλατέστα: Έρωτας και ελευθερία

«Θέλουμε οι άνδρες και οι γυναίκες να μπορούν να ερωτεύονται και να ενώνονται ελεύθερα, χωρίς άλλο κίνητρο εκτός από τον έρωτα».

ΚAT’ ΑΡΧΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΝΕΙ ΠΕΡΙΕΡΓΟ το ότι το ζήτημα του έρωτα, καθώς και όλα τα συναφή με αυτό, απασχολεί τόσο πολύ έναν μεγάλο αριθμό ανδρών και γυναικών, τη στιγμή που υπάρχουν άλλα προβλήματα πιο επείγοντα, αν όχι πιο σημαντικά, τα οποία θα έπρεπε να συγκεντρώνουν όλη την προσοχή και όλη την ενεργητικότητα εκείνων οι οποίοι αναζητούν τρόπους προκειμένου να θεραπεύσουν τα δεινά τα οποία ταλανίζουν την ανθρωπότητα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΘΛΙΒΟΝΤΑΙ υπό το βάρος των θεσμών της εποχής μας· ανθρώπους υποχρεωμένους να διατρέφονται άσχημα· ανθρώπους που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να βυθιστούν στην έσχατη εξαθλίωση, επειδή δεν έχουν εργασία ή εξαιτίας κάποιας αρρώστιας· ανθρώπους που στερούνται τα ευεργετήματα και τις απολαύσεις των τεχνών και των επιστημών, ανθρώπους καταδικασμένους να περάσουν όλη τους τη ζωή χωρίς να μπορούν ούτε μια μέρα να είναι αφέντες του εαυτού τους, πάντοτε εξαρτημένους από τα αφεντικά ή την αστυνομία· ανθρώπους για τους οποίους το δικαίωμα να έχουν οικογένεια δεν είναι παρά μια αιματοβαμμένη φάρσα. 

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΥΤΟΙ ΩΣΤΟΣΟ, ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΝ τα μέσα που τους προτείνουμε για να απαλλαγούν από την πολιτική και οικονομική σκλαβιά, εάν προηγουμένως δεν μπορέσουμε να τους εξηγήσουμε με ποιον τρόπο, μέσα σε μια ελευθεριακή κοινωνία,θα μπορέσει να ικανοποιηθεί η ερωτική ανάγκη και πώς εμείς αντιλαμβανόμαστε την οργάνωση της οικογένειας. 

ΚΑΙ, ΦΥΣΙΚΑ, ΑΥΤΗ Η ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΕΝΤΕΙΝΕΤΑΙ και οδηγεί στην παραμέληση -συχνά δε- ακόμη και στην περιφρόνηση των υπόλοιπων προβλημάτων, ιδιαίτερα από άτομα τα οποία έχουν επιλύσει το πρόβλημα της πείνας και βρίσκονται στη φυσιολογική κατάσταση να μπορούν να ικανοποιούν τις πλέον επιτακτικές ανάγκες τους, εφ’ όσον ζουν σε ένα περιβάλλον σχετικής ευμάρειας. 

ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΕΞΗΓΕΙΤΑΙ, εάν λάβει κανείς υπ’ όψιν τον τεράστιο ρόλο που παίζει ο έρωτας στην ηθική και υλική ζωή του ανθρώπου, δεδομένου ότι η εστία, η οικογένεια, είναι ο χώρος στον οποίο ο άνδρας και η γυναίκα περνούν το μεγαλύτερο και καλύτερο μέρος της ζωής τους. Εξηγείται επίσης από μια τάση προς το ιδανικό, η οποία διαποτίζει το ανθρώπινο πνεύμα από τη στιγμή που αυτό αποκτά αυτοσυνείδηση. 

ΟΣΟ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ, χωρίς να συνειδητοποιούν τα βάσανά τους, χωρίς να προσπαθούν να απαλλαγούν από αυτά, χωρίς να επαναστατούν, θα ζουν όπως τα κτήνη που δέχονται τη ζωή όπως τη βρίσκουν.

ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΜΗ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ και να κατανοούν ότι τα βάσανά τους δεν οφείλονται σε κάποιες ανυπέρβλητες φυσικές αντιξοότητες, αλλά σε ανθρώπινες αιτίες, τις οποίες οι άνδρες και οι γυναίκες μπορούν να εξαλείψουν, αισθάνονται συνακόλουθα την αναγκαιότητα μιας τελειοποίησης, και θέλουν -αυτό είναι, τουλάχιστον, το ιδανικό τους- να απολαύσουν τα αγαθά μιας κοινωνίας στην οποία θα βασιλεύει η απόλυτη αρμονία και στην οποία ο πόνος θα έχει εντελώς και για πάντα εξαλειφθεί. 

ΑΥΤΗ Η ΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΗ, εφ’ όσον μας ωθεί να βαδίσουμε προς τα εμπρός. Μπορεί, ωστόσο, να αποδειχθεί επιζήμια, εάν, υπό το πρόσχημα ότι κανείς δεν μπορεί να φθάσει στην τελειότητα και ότι είναι αδύνατον να εξαλειφθούν όλοι οι κίνδυνοι και όλα τα ελαττώματα, μάς ωθεί να παραμελούμε όλα όσα θα μπορούσαμε να κάνουμε, συνεχίζοντας να ζούμε όπως μέχρι τώρα. 

ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΙ ΑΣ ΤΟ ΠΟΥΜΕ ΕΥΘΕΩΣ, δεν διαθέτουμε καμία λύση για να αντιμετωπίσουμε τα βάσανα που προέρχονται από τον έρωτα, εφ’ όσον αυτά δεν μπορούν να εξαλειφθούν με κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ούτε καν με μια αλλαγή των συνηθειών μας. Τα βάσανα αυτά είναι ήδη προκαθορισμένα από κάποια βαθιά αισθήματα, θα μπορούσαμε να πούμε έμφυτα, του ανθρώπου, και μεταβάλλονται, όποτε μεταβάλλονται, μόνο μέσω μιας βραδείας εξέλιξης και κατά τρόπο που δεν είμαστε σε θέση να προβλέψουμε. ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. 

ΘΕΛΟΥΜΕ οι άνδρες και οι γυναίκες να μπορούν να ερωτεύονται και να ενώνονται ελεύθερα, χωρίς άλλο κίνητρο εκτός από τον έρωτα, χωρίς καμία νομική, οικονομική και φυσική βία. Η ελευθερία όμως, έστω και αν είναι η μοναδική λύση που μπορούμε και οφείλουμε να προτείνουμε, δεν επιλύει ριζικά το πρόβλημα, δεδομένου ότι για να ικανοποιηθεί ο έρωτας έχει ανάγκη από τη συμφωνία δύο ελευθεριών, οι οποίες συχνά δεν εναρμονίζονται διόλου, και ότι η ελευθερία να κάνει κανείς ό,τι θέλει, δεν είναι παρά μια φράση κενή νοήματος, όταν κάποιος δεν μπορεί να θέλει κάτι. 

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΠΟΥΜΕ: όταν ένας άνδρας και μια γυναίκα ερωτεύονται, ενώνονται, ενώ χωρίζουν όταν πάψουν να είναι ερωτευμένοι. Για να μπορέσει, ωστόσο, αυτή η αρχή να μετατραπεί σε πάγιο και γενικό κανόνα της ευτυχίας, θα πρέπει να ερωτεύονται και να παύουν να είναι ερωτευμένοι και οι δύο ταυτοχρόνως. Και αν κάποιος αγαπά χωρίς να αγαπιέται; Και αν κάποιος εξακολουθεί να αγαπά, ενώ ο άλλος δεν τον αγαπά πλέον και προσπαθεί να ικανοποιήσει κάποιο καινούργιο πάθος; Και αν κάποιος αγαπά ταυτοχρόνως περισσότερα του ενός άτομα, τα οποία δεν μπορούν να συμβιβασθούν με μια τέτοια κατάσταση; 

«ΕΙΜΑΙ ΑΣΧΗΜΟΣ» ΕΛΕΓΕ ΚΑΠΟΤΕ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ. «Τι θα κάνω αν καμία δεν θέλει να μ’ ερωτευθεί;» Όσο αστεία και αν ακούγεται μια τέτοια ερώτηση, δεν μπορεί κανείς να μη διακρίνει πίσω από αυτά τα λόγια κάποιες πραγματικές τραγωδίες. Και κάποιος άλλος, ο οποίος αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα, μας έλεγε: «Για την ώρα, όταν δεν μου προσφέρεται ο έρωτας, τον αγοράζω, έστω και αν είμαι αναγκασμένος να κάνω αιματηρές οικονομίες για να τα φέρω βόλτα. Τι θ’ απογίνω, όταν δεν θα υπάρχουν κοινές γυναίκες;» Το ερώτημα είναι φρικτό, εφ’ όσον αποκαλύπτει την επιθυμία να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι να εξωθούνται από την πείνα στην πορνεία. Είναι φρικτό, αλλά και συνάμα... τρομερά ανθρώπινο. 

ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΠΩΣ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ θα μπορούσε να βρεθεί στην οριστική κατάργηση της οικογένειας, στην κατάργηση τού, λίγο-πολύ, μόνιμου σεξουαλικού ζεύγους, καθιστώντας έτσι τον έρωτα μια απλή φυσική πράξη ή, καλύτερα, μεταμορφώνοντάς τον -μέσω της σεξουαλικής ένωσης- σε ένα αίσθημα παρόμοιο με τη φιλία, που θα αναγνωρίζει το δικαίωμα στις πολυγαμικές σχέσεις, στην ποικιλία, στη διατήρηση πολλών ερωτικών δεσμών ταυτοχρόνως. Και τα παιδιά; ...Παιδιά όλων. 

ΜΠΟΡΕΙ, ΛΟΙΠΟΝ, ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ; Θα πρέπει να ευχόμαστε κάτι τέτοιο; Αυτή αποτελούσε και εξακολουθεί να αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα ανάπτυξης του ανθρώπου, εφ’ όσον μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας ο άνθρωπος θυσιάζεται για τον άνθρωπο και ανταποδίδει το καλό με καλό, χωρίς να ζητά άλλη ανταμοιβή πέραν της αγάπης του συντρόφου και των παιδιών του. 

ΟΜΩΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΠΩΣ ΤΗ ΣΤΙΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΟΥΝ τα προβλήματα που γεννούν τα συμφέροντα, όλοι οι άνθρωποι θα είναι αδέλφια και θα αγαπούν ο ένας τον άλλον. Οπωσδήποτε αν δεν θα μισεί ο ένας τον άλλον είναι βέβαιο ότι το αίσθημα της συμπάθειας και της αλληλεγγύης θα αναπτυσσόταν σε μεγάλο βαθμό και ότι το γενικό συμφέρον των ανθρώπων θα αναδεικνυόταν ως σημαντικός παράγων στον καθορισμό της συμπεριφοράς κάθε ατόμου. Αυτό, ωστόσο, δεν είναι έρωτας. Το να αγαπάς όλο τον κόσμο μοιάζει με το να μην αγαπάς κανέναν. 

ΚΑΙ ΑΝ ΥΠΟΤΕΘΕΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ περισσότερο από τους άλλους, εάν δεν υπάρχει ένα και μόνο άτομο, για το οποίο να είμαστε περισσότερο διατεθειμένοι να θυσιαστούμε απ’ ό,τι για τους άλλους, εάν δεν γνωρίζαμε άλλον έρωτα εκτός από αυτόν τον μέτριο, τον αφηρημένο, τον σχεδόν θεωρητικό, που μπορούμε να αισθανθούμε για τους πάντες, δεν θα ήταν η ζωή μας λιγότερο πλούσια, λιγότερο γόνιμη, λιγότερο όμορφη; Δεν θα μειώνονταν αυτές οι ωραιότερες παρορμήσεις της ανθρώπινης φύσης; Άραγε δεν θα ήμαστε στερημένοι από τις βαθύτερες απολαύσεις μας; Δεν θα ήμαστε πιο δυστυχισμένοι;

 ΚΑΤΑ Τ’ ΑΛΛΑ, Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Όταν μας χτυπούν τα βέλη του έρωτα, νιώθουμε την ανάγκη της επαφής, της αποκλειστικής κατοχής της αγαπημένης ύπαρξης. Η ζήλια, με την καλύτερη δυνατή έννοια της λέξης, φαίνεται να αποτελεί -και γενικώς αποτελεί- μια αναπόφευκτη πραγματικότητα. Το γεγονός μπορεί να είναι θλιβερό, δεν μπορεί ωστόσο να αλλάξει κατά βούληση, ούτε καν κατά τη βούληση εκείνου που βασανίζεται από τη ζήλια.

ΓΙΑ ΜΑΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΑΘΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ από μόνο του γεννά τραγωδίες. Οπωσδήποτε, αυτές οι τραγωδίες δεν θα μεταφράζονταν πλέον σε πράξεις βίαιες και κτηνώδεις, αν ο άνδρας και η γυναίκα διέθεταν το αίσθημα του σεβασμού της ελευθερίας του άλλου, αν διέθεταν αρκετή εξουσία πάνω στον ίδιο τον εαυτό τους, ώστε να αντιλαμβάνονται πως ένα κακό δεν θεραπεύεται με κάποιο άλλο μεγαλύτερο, και αν η κοινή γνώμη δεν ήταν τόσο ανεκτική απέναντι στα εγκλήματα πάθους, όσο είναι σήμερα. Παρ’ όλα αυτά, οι τραγωδίες δεν θα ήταν λιγότερο οδυνηρές.

 ΑΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ανθρώπου από άνθρωπο. Ας καταπολεμήσουμε την κτηνώδη παρόρμηση του αρσενικού που πιστεύει πως πρέπει να κυριαρχεί πάνω στο θηλυκό· ας καταπολεμήσουμε τις θρησκευτικές, κοινωνικές και σεξουαλικές προκαταλήψεις· ας εξασφαλίσουμε σε όλους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, την ευημερία και την ελευθερία· ας διαδώσουμε τη μόρφωση και, τότε, θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση λογικά, εάν δεχθούμε ότι δεν θα υπάρχουν πλέον άλλα βάσανα, εκτός από εκείνα του έρωτα. 

ΕΝ ΠΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ, ΟΣΟΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΟΙ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, θα μπορούν να βρουν άλλες απολαύσεις, εφ’ όσον η κατάσταση δεν θα είναι όπως η σημερινή, στην οποία ο έρωτας και το αλκοόλ αποτελούν τη μοναδική παρηγοριά του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας.

Αποσπάσματα από το βιβλίο του Ερρίκο Μαλατέστα, Προς μια ελεύθερη κοινωνία, εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος. 

φυλακισμένες ψυχές στην Ελλάδα.

Υπάρχει ένα σύνθημα που το διαβάζεις γραμμένο σε τοίχους, με θυμωμένα νευρικά γράμματα και μαύρη μπογιά: «Στις νάρκες του Έβρου, στον πάτο του Αιγαίου χτίζεται η ασφάλεια του κάθε Ευρωπαίου». Όλοι μας κάπου το έχουμε δει.Πρίν λίγους μήνες λοιπόν παρακολουθήσαμε παθητικά μέσα απο τα κανάλια να ξεβράζονται απο την θάλασσα εκατοντάδες εως και χιλιάδες τουμπανιασμένα και ταλαιπωρημένα πτώματα μεταναστών που κυνηγούσαν ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους.Παρόλα αυτά ο λόγος που επέλεξα να αναφερθώ στο μεταναστευτικό ήταν η χθεσινή δίκη του βασανισμού του αιγύπτιου μετανάστη απο το αφεντικό του όπου ξυλοκοπήθηκε βάναυσα και στην συνέχεια αφού του αφαίρεσε όλες του τις οικονομίες τον αλυσόδεσε και τον παράτησε αιμόφυρτο σε ένα δέντρο.Πολλοί θα το χαρακτήριζαν μεμονωμένο περιστατικό το έχουμε αυτό το μειονέκτημα εμείς οι έλληνες να ξεχνάμε (εσκεμμένα;)πολύ εύκολα.Ξεχνάμε τους πυροβολισμούς σε βάρος μεταναστών στην Μανωλάδα οι οποίοι έκαναν το λάθος να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους,ξεχνάμε επίσης τις απόπειρες δολοφονίας σε βάρος αιγύπτιων μεταναστών στην ιχθυόσκαλα,τον απρόκλητο  ξυλοδαρμό του Ναβίτ ασράφ μετανάστη πακιστανικής καταγωγής και άλλων πολλών στου οποίους δεν μπορώ να αναφερθώ καθώς η λίστα δεν έχει τελειωμό.Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα όπως γιατι αυτοί οι άνθρωποι επιλέγουν τον δρόμο της μετανάστευσης;Ζούμε λοιπόν σε μια εποχή όπου οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται ώς αποτέλεσμα αυτού να δημιουργούνται επεμβάσεις καθώς και εσωτερικές συγκρούσεις σε περιοχές όπως έιναι η Συρία,το Ιράκ,η Παλιστινη κτλπ Η Ελλάδα φέρει μεγάλη ευθύνη καθώς ενισχύει οικονομικά και εξοπλιστικά τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ που είναι η αιτία για τους περισσότερες επεμβάσεις.Οι μετανάστες απο την άλλη στην πλειοψειφία τους βλέπουν την ελλάδα ώς μια δίοδο για το πέρασμα σε αναπτυγμένες χώρες και το κυνήγι μιας καλύτερης τύχης ανταυτού βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα και την ευθύνη έχει πάλι η Ελλάδα και η ευρωπαική ένωση καθώς με την συνθήκες Δουβλίνου και Σέγκεν που προβλέπει την επαναπροώθηση των μεταναστών που αιτούνται άσυλο, στη χώρα από την οποία εισήλθαν στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρακτικά, αυτό υποδείκνυε την Ελλάδα ως την κατ’ εξοχήν χώρα επαναπροώθησης. Η σύγχρονη βαρβαρότητα ως προς τις συνθήκες μεταχείρισης των προσφύγων και των μεταναστών έχει λοιπόν πολιτική γενέτειρα το Δουβλίνο και φυσικό αυτουργό την Ελλάδα.Η ανάπτυξη που είχε περιέλθει στην ελλάδα παλαιότερα είχε στηριχτει σε μεγάλο βαθμό στις πλάτες μεταναστών καθώς επίσης από την στιγµή που επιταχύνθηκε η διαδικασία ένταξης των µεταναστών στην επίσηµη αγορά εργασίας και στο σύστηµα κοινωνικής ασφάλισης οι µετανάστες ενισχύσαν τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας μας.Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω πως σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογώ τυχόν παρανομες πράξεις μεταναστων όπως διακίνηση ναρκωτικών,βιασμους κτλπ όπως και στον ίδιο βαθμό δεν δικαιολογώ αντίστοιχες πράξεις ελλήνων γιατι προσωπικά για μένα κριτήριο δεν είναι το χρώμα του δέρματος ή η εθνικότητα αλλα η πράξη καθ'αυτή.Επίσης εμείς σαν έλληνες δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε ρατσιστές οι Έλληνες που σκορπίστηκαν στις πέντε ηπείρους για ένα μεροκάματο στο κυνήγι της επιβίωσης,όταν ο ρατσισμός κατα των Ελλήνων άκμαζε με χαρακτηριστικό παράδειγμα το παρατσούκλι ''βρωμοέλληνες'' λόγω του σκόρδου που βάζαν ως μπαχαρικό στα φαγητά οι Ελληνες μετανάστες.Ζούμε την ειρωνεία της εποχής μας όταν οι παππούδες μας μας λένε ιστορίες απο τα χρόνια της μετανάστευσης τους όταν την ίδια ώρα εμείς χλευάζουμε τους συμμαθητές μας με ρατσιστικά σχόλια.Πρέπει να παραδεχτούμε πως όσο φιλόξενοι είμαστε σαν λαός άλλο τόσο ρατσιστές είμαστε.Στην μνήμη λοιπόν των χιλιάδων μεταναστών που βρίσκουν φρικτό τέλος στο αιγαίο για τον Ουαλίντ,τον Ναβίτ και τόσους άλλους μετανάστες που περνάν τα πάνδεινα στην χώρα μας,για τους παππούδες και συγγενείς μας μετανάστες για όλους αυτούς λοιπόν πρέπει να σταματήσουμε να μισούμε κάτι που τυχαία δεν είμαστε.

Υ.Γ θα παρατηρήσατε πως μέσα στο κείμενο δεν αναφέρω την λέξη ''λαθρομεταναστες'' και αυτό γιατι δεν έχω μάθει να κατηγοριοποιώ τους ανθρώπους σε λαθραίους και μη.

κείμενο απο: Πάρης Γιάγκας

Το παράδειγμα της Marinaleda!

Una Utopia Hacia la paz!

Χωρίς παπά και χωροφύλακα

Η Μαριναλέντα, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.
Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλ λοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.


Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώ νων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πά ρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συ νεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊό ντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσο δα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι’ αυτό στο χω ριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Οµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρού νται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύ λακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χω ριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

Για περισσότερες πληροφορίες επισκευτείτε το επίσημο site της marinaleda: www.marinaleda.com

Μια σύντομη κριτική: Σαφέστατα το παράδειγμα της Μαριναλέντα δεν πρόκειται για ένα ολοκληρωμένης μορφής σοσιαλιστικό καθεστώς παρά μια θετική προσπάθεια που έμπρακτα αποδεικνύει πως ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν είναι μονόδρομος αλλά ένα σύστημα που πλέον θα έπρεπε να ανήκει… στην Ιστορία. Στην καπιταλιστική λοιπόν Ισπανία του 2010, το ενοίκιο ενός μικρού σπιτιού πολλές φορές αγγίζει τα 700 ευρώ (κυρίως στις μεγαλουπόλεις) ενώ ο βασικός μισθός δεν ξεπερνά τα 600. (Ως γνωστόν η Ισπανία αποτελεί την χώρα με τα χαμηλότερα εισοδήματα στην Ευρώπη των 15 αμέσως μετά την Πορτογαλία). Σε ένα μικρό χωριό 2000-3000 κατοίκων που δεν βρίσκεται κοντά σε κάποιο αστικό κέντρο, ένα μέσο ενοίκιο εκτιμάται πως αγγίζει τα 100 με 150 ευρώ. Στην περίπτωση της Μαριναλέντα η στέγαση κοστίζει μόνο 15€. Οι κοινωνικές παροχές της χώρας που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες έχουν πληγεί από αυστηρά μέτρα λιτότητας που παρά την θέληση των πολιτών η κυβέρνηση του “σοσιαλιστικού” κόμματος επέβαλε προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση. Η ανεργία ξεπερνά το 20% (πόσοστό που θυμίζει Αφρικανική χώρα) και σε πολλές περιπτώσεις οι εργασιακές συνθήκες θυμίζουν… χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στην Μαριναλέντα οι δείκτες ανεργίας εδώ και δεκαετίες δείχνουν μηδέν!!!

Σαφέστατα η Μαριναλέντα δεν είναι μέρος όπου θα μπορούσαν να ανθήσουν οι τέχνες, οι επιστήμες μιας και πρόκειται μόλις για μια αγροτική επαρχεία 2.645 κατοίκων. Ωστόσο όμως βασικά προβλήματα που μαστίζουν την χώρα είναι σχεδόν ανύπαρκτα σε αυτήν την μικρή γωνιά του πλανήτη.

Ελευθεριακός κομμουνισμός; Γιατί όχι; Η Ισπανική κοινωνία έχει πολλές φορές δείξει τον δρόμο της αντίστασης, με αποκορύφωμα την εξέγερση των αναρχικών της Βαρκελώνης το 1936. Αναρχικές ιδεολογίες γίνονται ευρέως αποδεκτές σε διάφορές περιοχές της χώρας. Αναρχοσυνδικαλιστικά σωματεία όπως CNT (Confederaciοn Nacional del Trabajo), CGT (Confederaciοn General del Trabajo), αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες μέλη αντιπροσωπεύοντας πάνω απο δύο εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλη την χώρα. (Βλ επίσης, αντάρτικα πόλης στην Ισπανία ETA και GRAPO). Πιθανότατα αυτός να είναι και ο βασικότερος λόγος που φασιστικά κόμματα όπως η Le Falagne, Democracia National (εθνικο-σοσιαλιστικό) δεν κατάφεραν ποτέ να συσπειρώσουν παραπάνω από μερικές χιλιάδες ψήφους, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως απουσιάζουν υπερβολικά συντηρητικές φωνές και κρατική καταστολή. Σε σύγκριση όμως με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπου ακροδεξιά κόμματα ξεπέρασαν ακόμα και το 20% του συνόλου των ψήφων, στην Ισπανία παραμένουν ακόμα στο περιθώριο!

Πηγές: www.tanea.gr, blackfoxgr.com, www.marinaleda.com

Το παράδειγμα της Marinaleda!

Una Utopia Hacia la paz!

Χωρίς παπά και χωροφύλακα

Η Μαριναλέντα, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.
Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλ λοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.


Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώ νων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πά ρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συ νεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊό ντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσο δα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι’ αυτό στο χω ριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Οµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρού νται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύ λακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χω ριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

Για περισσότερες πληροφορίες επισκευτείτε το επίσημο site της marinaleda: www.marinaleda.com

Μια σύντομη κριτική: Σαφέστατα το παράδειγμα της Μαριναλέντα δεν πρόκειται για ένα ολοκληρωμένης μορφής σοσιαλιστικό καθεστώς παρά μια θετική προσπάθεια που έμπρακτα αποδεικνύει πως ο καπιταλισμός όχι μόνο δεν είναι μονόδρομος αλλά ένα σύστημα που πλέον θα έπρεπε να ανήκει… στην Ιστορία. Στην καπιταλιστική λοιπόν Ισπανία του 2010, το ενοίκιο ενός μικρού σπιτιού πολλές φορές αγγίζει τα 700 ευρώ (κυρίως στις μεγαλουπόλεις) ενώ ο βασικός μισθός δεν ξεπερνά τα 600. (Ως γνωστόν η Ισπανία αποτελεί την χώρα με τα χαμηλότερα εισοδήματα στην Ευρώπη των 15 αμέσως μετά την Πορτογαλία). Σε ένα μικρό χωριό 2000-3000 κατοίκων που δεν βρίσκεται κοντά σε κάποιο αστικό κέντρο, ένα μέσο ενοίκιο εκτιμάται πως αγγίζει τα 100 με 150 ευρώ. Στην περίπτωση της Μαριναλέντα η στέγαση κοστίζει μόνο 15€. Οι κοινωνικές παροχές της χώρας που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες έχουν πληγεί από αυστηρά μέτρα λιτότητας που παρά την θέληση των πολιτών η κυβέρνηση του “σοσιαλιστικού” κόμματος επέβαλε προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση. Η ανεργία ξεπερνά το 20% (πόσοστό που θυμίζει Αφρικανική χώρα) και σε πολλές περιπτώσεις οι εργασιακές συνθήκες θυμίζουν… χώρες της Λατινικής Αμερικής. Στην Μαριναλέντα οι δείκτες ανεργίας εδώ και δεκαετίες δείχνουν μηδέν!!!

Σαφέστατα η Μαριναλέντα δεν είναι μέρος όπου θα μπορούσαν να ανθήσουν οι τέχνες, οι επιστήμες μιας και πρόκειται μόλις για μια αγροτική επαρχεία 2.645 κατοίκων. Ωστόσο όμως βασικά προβλήματα που μαστίζουν την χώρα είναι σχεδόν ανύπαρκτα σε αυτήν την μικρή γωνιά του πλανήτη.

Ελευθεριακός κομμουνισμός; Γιατί όχι; Η Ισπανική κοινωνία έχει πολλές φορές δείξει τον δρόμο της αντίστασης, με αποκορύφωμα την εξέγερση των αναρχικών της Βαρκελώνης το 1936. Αναρχικές ιδεολογίες γίνονται ευρέως αποδεκτές σε διάφορές περιοχές της χώρας. Αναρχοσυνδικαλιστικά σωματεία όπως CNT (Confederaciοn Nacional del Trabajo), CGT (Confederaciοn General del Trabajo), αριθμούν εκατοντάδες χιλιάδες μέλη αντιπροσωπεύοντας πάνω απο δύο εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλη την χώρα. (Βλ επίσης, αντάρτικα πόλης στην Ισπανία ETA και GRAPO). Πιθανότατα αυτός να είναι και ο βασικότερος λόγος που φασιστικά κόμματα όπως η Le Falagne, Democracia National (εθνικο-σοσιαλιστικό) δεν κατάφεραν ποτέ να συσπειρώσουν παραπάνω από μερικές χιλιάδες ψήφους, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως απουσιάζουν υπερβολικά συντηρητικές φωνές και κρατική καταστολή. Σε σύγκριση όμως με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες όπου ακροδεξιά κόμματα ξεπέρασαν ακόμα και το 20% του συνόλου των ψήφων, στην Ισπανία παραμένουν ακόμα στο περιθώριο!

Πηγές: www.tanea.gr, blackfoxgr.com, www.marinaleda.com

Είσαι πραγματικά φιλόζωος?

Σε αυτό το κείμενο θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλους εκείνους τους ''φιλόζωους''.

Πρώτα να τονίσω ,πως δε σημαίνει επειδή θα τους κατακρίνω ,οτι  δεν αγαπώ τα ζώα ή κατι τέτοιο.Φυσικά και είμαι κι εγώ φιλόζωος,και εν μέρη συμφωνώ αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι κατι εντελώς διαφορετικό.Απλά πιστεύω πως εκείνοι δεν είναι!

Για να μπούμε στο θέμα...

Δεν γίνεται φίλε μου φιλόζωε να νιώθεις αποκομμένη τη θεωρία σου για τα ζώα απο τα άλλα κοινωνικά φαινόμενα γύρω μας.Βλέπεις το δέντρο και δε βλέπεις το δάσος ή ακόμα χειρότερα σε ενοχλούν τα κλαδιά ενός δεντρου και κόβεις τα κλαδιά αντί να το βγάλεις απο τη ρίζα.

Δεν λύνεται το πρόβλημα βοηθώντας ένα-ένα αδέσποτο ''σκυλάκι'' , πρέπει να χτυπήσεις την αιτία που υπάρχουν αδέσποτα σκυλάκια.Δεν γίνεται να λες πως δεν σου αρέσει να βασανίζουν ζώα, και να διαμαρτύρεσαι μόνο όταν αυτό γίνεται κατα μόνας.Δεν σε είδα ποτέ να φωνάζεις για τα μαζικά βασανιστήρια ζωων σε όλες εκείνες τις τεράστιες μονάδες που με σκοπό το κέρδος όχι μονο βασανίζουν και σκοτώνουν ζώα αλλά επεμβαίνουν και στο dna τους με χιλιάδες φάρμακα και χημίες ώστε να γίνουν πιο παραγωγικά για τον καταναλωτή.Δεν σε είδα να επιτίθεσαι στο σύστημα που γεννάει τέτοιες τακτικές , αλλά μονο ασχολείσαι με τα αποτελέσματά του,μάταια!

Πιστεύω πως πολύ περισσότερη δουλειά κάνουν οι άλλες οργανώσεις οι πολιτικές , που εντάσσονται κατα του καπιταλιστικού συστήματος , δηλ.ενός συστηματος που για το κέρδος , μαζικά εξοντώνει την ΦΥΣΗ,ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ με γνώμονα την μεγάλη καταναλωση, την παραγωγή και το κερδος,παρά τις φιλοζωικές οργανώσεις που χρηματοδοτούνται απο το ίδιο το κράτος που γεννάει αυτά τα πράγματα.Για να μη προσθέσω οτι ο μόνος λόγος που ιδρύεται μια φιλοζωική οργάνωση είναι το κέρδος και το συμφέρον και απλά ασχολούνται αποκλειστικά με σκύλους και γάτες και οχι με όλα τα ζώα.
Φιλόζωος απο τη μια και ΝεοΔημοκράτης ή Χρυσαυγίτης απο την άλλη μου θυμίζει μουσουλμάνα αντισεξίστρια ή ομοφυλόφιλο Χριστιανό.Απλά δεν υφίσταται!

Δεύτερον, δεν γίνεται να φωνάζεις απο το πρωί μέχρι το βράδυ για τη κλωτσια που έριξε κάποιος σε ένα δύσμοιρο ζωντανό ενώ τρώς το πιτογυρό σου με το χοιρινο και το κοτοπουλάκι..Είναι απλά ειρωνία.Και δεν λέω οτι συμφωνώ με τους vegan ή τους vegeterian για τον πολύ απλό λόγο ότι η τροφική αλυσίδα είναι πολύ συγκεκριμένη και ο οργανισμός του ανθρώπου χρειάζεται και το κρέας.Ειδικά εαν έχει μια εξαντλητική ημέρα που οι ανάγκες του σε πρωτείνη είναι πολύ σημαντικές.Οπως και τα ζωάκια που τόσο αγαπάς τρώνε τα άλλα ζωάκια.Και ετσι είναι απο τη φύση, αν επέμβεις σε αυτό πας ενάντια στην φυση οπότε και ενάντια στα ζώα.Σκέψου μόνο ένα λιοντάρι να το κάνεις να τρώει χόρτα και φακές! Απλά απο σένα είναι ειρωνικό να τα τρως όσο λες οτι δεν πρέπει σε καμμία περιπτωση να τα σκοτώνουμε.Και είσαι ενας παράγοντας δολοφονίας ζώων.Γιατί αν δεν υπήρχες εσύ ως καταναλωτής , δεν θα τα έσφαζε κάποιος για να στα πουλήσει.

Εγώ απο την άλλη λέω φάε,όσο είναι αναγκαίο, αλλα αποδέξου πως στη φύση υπάρχει ανάγκη για επιβίωση, και μην μου λες πως αν σε δάγκωνε ένας σκύλος δεν θα του φερόσουν βίαια.Εγώ προσωπικά τα αγαπώ αλλα αν υπάρχει το δίλημμα της σωματικής μου ακεραιότητας δεν θα σκεφτόμουν ούτε λεπτό.Νομίζω πως κάθε ζώο αργά ή γρήγορα θα φανεί σε μια επίθεση πιο αδύναμο και θα πεθάνει,είτε απο άλλα ζωα είτε απο ανθρωπο.Εξάλλου η φυση του είναι άγρια, και ξέρει και να σκοτώνει και να πεθαίνει,απλα κάποιοι σαν εσένα τα έκαναν ''ήρεμα'' ενάντια στη φύση τους για να τα εκμεταλλευτούν.Για να τους κλέψουν αργότερα το γάλα , το μαλλί, το κρέας, ή και για να τα φορτώσουν όπως τα άλογα και τα γαιδούρια.

Μη μου λες πως είσαι φιλόζωος οσο έχεις μια γάτα μεσα στο σπίτι σου που την έχεις κάνει χαζή ως

το κόκκαλο αν και θα 'πρεπε να ήταν το πιο έξυπνο ζώο.Κοιτάς απλά το συμφέρον σου φιλόζωε , για να καλύψεις τη μοναξιά σου πήρες ένα ζώο για συντροφιά και του στέρησες την ελευθερία του .Ελευθερία δεν είναι μονο να μη το δένεις,ελευθερία είναι να ξέρει να διεκδικεί μόνο του τη τροφή του , να ξέρει να επιβιώνει, να ζει μεσα στο φυσικό του περιβάλλον , όχι χαζό και κουφό , μέσα σε ενα σπίτι, να έχει ξεχάσει να διασχίζει τον δρόμο!Το έκανες να σε έχει ανάγκη ενώ δεν σε έιχε.Τώρα σε χρειάζεται για να επιβιώσει,έγινες αφεντικό του εξουσιαστής του και εκμεταλλευτής του.Υπο άλλες συνθήκες θα ζούσε και χωρίς εσένα αλλά τώρα σε έχει ανάγκη.Θες να σε έχει ανάγκη!

Δεν γίνεται επίσης να είσαι τόσο στενόμυαλος και να υπερασπίζεσαι με κάθε τρόπο το ζώο χωρίς να κρίνεις καταστάσεις.Πως θα πείσεις κόσμο με ψέματα.Λες οτι κανένα ζώο δε σε πειράζει χωρίς λόγο.Γιατί? Είναι ζώο και έχει κάθε λόγο να σου επιτεθεί ενστικτωδώς, χωρίς εγω να ρίχνω ευθύνη, αλλά σε κάθε μάχη υπάρχει ο νικητής και ο ηττημένος.Αν ένα ζώο μου επιτεθεί (χωρίς να το πειράξω) εγώ πρέπει να το χαιδέψω ή να κάνω διάλογο? Φυσικά και θα αμυνθώ ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται με το να πεθάνει.Λυπηρό , αλλά έτσι λειτουργεί η φύση.Στην Θεσσαλονίκη που ο σκύλος έστειλε στο νοσοκομείο 9 ατομα ? Τι έπρεπε να γίνει? Τι πειράζει και αν πέθανε δηλαδή? Και κάποιος άνθρωπος θα μπορούσε να είχε πεθάνει.Δέξου την εξέλιξη των πραγμάτων.
Και ο ιδιοκτήτης του που ήταν?Φιλόζωος και αυτός?Επειδη απλά είχε ένα σκυλί,που το μετέτρεψε σε φονιά και το παράτησε στους δρόμους? Πόσο θέλω να σου σπάσω το κεφάλι ζωόφιλε όταν έχεις ένα σκύλο με δόντια καρχαρία λυμμένο στο δρόμο και λες στους περαστικούς να μη φοβούνται,πόσο θέλω να σε πατήσω κατω εκείνη τη στιγμή,που η ζωή εκατοντάδων μωρών και περαστικών εξαρτάται απο την επιπολαιότητα σου και την ζωολαγνεία σου.Λες και ξέρεις εσυ πότε ένα ζώο μπορεί να νευριάσει και να αλλάξει η συμπεριφορά του ή πότε αυτά τα σαγόνια σαν του καρχαρία θα αποφασίσουν αν παίξουν με τον λαιμό ενός μπέμπη! Δέσε το σκύλο σου δολοφόνε ,αλλιώς βγάλτο βόλτα στο βουνό!

Που ήσουν όταν πλήθος κόσμου διαμαρτύρονται για την ρύπανση της φύσης ,που έχει αποτέλεσμα σε ζωά και άνθρωπο, στην Χαλκιδική με την εξόρυξη χρυσού ή σε εξεγέρσεις ενάντια στα χυτά?

Που ήσουν οταν πλήθος κόσμου διαμαρτύρονται ενάντια σε βιομηχανίες κολοσσούς , που παράγουν γούνες?

Οποιοσδήποτε ειτε οικολόγος είτε φιλόζωος είτε φιλάνθρωπος δεν είναι ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και σε αυτην εδώ την υπερκαταναλωτική κοινωνία απλώς είναι διπρόσωπος.

Όπως δεν θα δεχόμουν τον Κοκκαλη να κάνει φιλανθρωπικό έργο και να βοηθάει σε συσσίτια

άστεγους,(που κι εκείνος ευθύνεται εν μέρη για όλα αυτά) έτσι δεν δέχομαι και σενα ψευτοφιλόζωε.

Για να στηρίξεις καπου μια θεωρία, ένα ιδανικό κτλ πρέπει να έχεις μια τεκμηριωμένη συνολική άποψη,αλλιως λέγεται εμμονή και ζωολαγνεία.Πως θα πείσεις άλλο κόσμο ενω έχεις ξεκάθαρη θέση αποκλειστικά για τα ζώα υποβιβάζοντας την ανθρώπινη αξία? Ενας πραγματικά φιλόζωος πιστευει στην ισοτητα και γι αυτο θέλει να ζει αρμονικά με ολα τα ζωα.Δεν γίνεται να αγαπας τα ζωα αλλα να έισαι ρατσιστης με Αλβανούς και Πακιστανούς.Για ποιό λόγο τότε θα με πείσεις οτι πρέπει να αγαπώ τα ζώα?Ενώ δεν σε νοιάζει για τους ανθρώπους?
Πότε ασχολήθηκες τελευταία φορά για τα εκατομμύρια θύματα των πολέμων,για τα αθώα μικρά μωρά που δολοφονούνται και βαζανίζονται στο Ιράκ, για τις γυναίκες που πέφτουν θύματα βιασμού,κακοποίησης και δολοφονίας,για όλους εκείνους τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που βρήκαν τραγικό θάνατο απο το όπλο ενός αδίστακτου μπάτσου?
Είσαι απλά ένας ψεύτης,στην πραγματικότητα κάπου αναμεσα απο τον χρόνο που κωλοβαράς και πίνεις καφέ και που κωλοβαράς και πίνεις ποτό, βρίσκεις λίγο χρόνο απλά να κράξεις ιντερνετικά τους ''βασανιστές ζώων'' γιατι είσαι ευαίσθητη ψυχή, ή να ιδρύσεις καμμια φιλοζωική να αρπάξεις κανα φράγκο,η να κοροιδευεις τον ίδιο σου τον εαυτό που νομίζοντας οτι χαιδεύοντας 3 δευτερα ενα σκύλο που είναι σαν να βγήκε απο τη Σπιναλόγκα,ότι προσέφερες κοινωνικό έργο.

Αν αγαπάς τα ζώα πρέπει να ταχθείς ενάντια σε ότι καταστρέφει την φύση,τον ανθρωπο και τα ζώα.Και αρχίζουμε απο οτι τα καταστρέφει μαζικά.Τι είναι πιο αποτελεσματικό , να είσαι ενάντια στον ψαρά που θα φάει 2-3 ψαράκια για να ζήσει ή σε μια βιομηχανία που ξέρεις οτι στον βωμό του κέρδους θα καταστρέψει όλο το υδάτινο περιβάλλον χρησιμοποιώντας μαζικές τεχνικές εξόντωσης εκατομμυρίων ψαριών σε λίγη ώρα?Να είσαι ενάντια στον κυνηγό που θα σκοτώσει ένα πουλάκι ή ενάντια στο κεφάλαιο που λεηλατεί τη φύση και αρα εκατομμύρια ζώων?

Στη τελική αν αγαπάς τα ζώα αστα στην ησυχία τους,αυτά ξέρουν!

Γιώργος Σ.

26/05/2015

stonantilogo.blogspot.com

Aντίλογος

«Πράσινο φως» για καλλιέργεια μεταλλαγμένων στην Ευρώπη

Εποχή Monsanto

Οι υπουργοί Περιβάλλοντος της ΕΕ, υπό την προεδρία του Γιάννη Μανιάτη και με σχετική εισήγηση της Κομισιόν, αποφάσισαν να επιτρέψουν σε όσες χώρες το επιθυμούν την καλλιέργεια Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών.

Η απόφαση των υπουρών Περιβάλλοντος, όπως αναφέρεται στην Αυγή, προβλέπει πως όσες χώρες δεν θέλουν θα έχουν τη δυνατότητα να επικαλεσθούν λόγους δημοσίας υγείας, δημόσιας τάξης, προστασίας του περιβάλλοντος, ακόμη και λόγους χωροταξίας, ώστε να απαγορευτούν οι καλλιέργειες αυτές.

Η απόφαση των υπουργών Περιβάλλοντος αναμένεται να υιοθετηθεί οριστικά στο τέλος του έτους. Σημειώνεται πως, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν σε πολλές περιοχές όπου επιτράπηκε η καλλιέργεια μεταλλαγμένων, είναι πρακτικά αδύνατο να περιοριστούν οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί σε ένα γεωγραφικό χώρο, καθώς μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορα προϊόντα όπως σε ζωοτροφές ή ακόμη και σε τρόφιμα για τους ανθρώπους (αλεύρι, κονσέρβες, είδη ζαχαροπλαστικής, μπισκότα κ.λπ.). 

Η κοινοτική συνθήκη επιβάλλει την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών / προϊόντων σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινοτικές χώρες που δεν διαθέτουν κανένα μέσον άμυνας. Επίσης τίθεται πάντα και το ζήτημα της «μόλυνσης» καλλιεργειών από μεταλλαγμένους σπόρους.

Αντιπρόταση κατέθεσε η Γαλλία. Ειδικότερα ο Γάλλος υπουργός πρότεινε την επίσημη εγγραφή των αιτήσεων καλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων οργανισμών που έχουν προηγουμένως εγκριθεί κατ' αρχήν από την Ένωση, σε λίστα, και μόνο στη συνέχεια να έχουν το δικαίωμα τα κράτη - μέλη να αποφασίζουν σε ποιους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς από τη συγκεκριμένη λίστα επιθυμούν να επιτρέψουν την καλλιέργεια, καθώς και ποιους από αυτούς απορρίπτουν.

Η πρόταση, όπως αναφέρεται στην Αυγή, απορρίφθηκε με το επιχείρημα πως το εν λόγω σύστημα θα μπέρδευε ακόμη περισσότερο την κατάσταση και η επανεθνικοποίηση των σχετικών αποφάσεων καλλιέργειας θα μας έφερνε στην αρχή της διαπραγμάτευσης πολλά χρόνια πίσω.

Ενάντια στην καλλιέργεια των μεταλλαγμένων μέχρι σήμερα ήταν οι Βρετανία, η Γαλλία, η Γερμανία και το Βέλγιο. Ωστόσο από τους τέσσερις αρνητές, που με βέτο είχαν μπλοκάρει τις διαδικασίες για αρκετό καιρό, τελικά έμεινε μόνο ένας και συγκεκριμένα το Βέλγιο. Η Βρετανία συμφώνησε με τη λύση που προωθήθηκε από τη Κομισιόν, η Γερμανία ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει την απόλυτη απόρριψή της στην καλλιέργεια και εμπορία ΓΤΟ, αλλά θα επιδιώξει τώρα να διερευνήσει σε βάθος τι ακριβώς τη συμφέρει να κάνει σ' αυτή την περίπτωση.

Μόνο το Βέλγιο αρνήθηκε κατηγορηματικά την πρόταση που παρουσιάστηκε από την Κομισιόν. Η αλλαγή στάσης των Βρετανών και των Γερμανών ανοίγει διάπλατα την πόρτα για τη χωρίς εμπόδια καλλιέργεια μεταλλαγμένων στους αγρούς των χωρών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Πλέον το κάθε κράτος μέλος θα μπορεί να συνομιλήσει με τις πολυεθνικές των μεταλλαγμένων ώστε να εγκρίνει την καλλιέργεια των δικών τους οργανισμών.

Σύμφωνα με την Αυγή ήδη τέσσερις γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί έχουν λάβει την έγκριση καλλιέργειας τους στο ευρωπαϊκό έδαφος. Πρόκειται για το καλαμπόκι ΜΟΝ810 της Monsanto, δύο ακόμη καλαμπόκια, το ΒΤ176 και Τ25, καθώς και μία ποικιλία πατάτας, η Αμφλόρα. Άλλες μεγάλες αμερικανικές πολυεθνικές τροφίμων, όπως η Ντοπόν ντε Νεμούρ, έχουν υποβάλει αιτήσεις έγκρισης για καλλιέργεια επτά ακόμη μεταλλαγμένων φυτικών οργανισμών.

Ένα είδος ανθρώπου που σιχαίνομαι

Tου Γιώργου Σταύρου

Αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο για αυτόν τον άνθρωπο, επηρεασμένος από ένα περιστατικό που μου συνέβη πρόσφατα.Δεν είναι κάποιο σπάνιο είδος ανθρωπάκου,ίσως είναι και το πιο συνηθισμένο όμως εγώ θέλω να πω δυο λόγια.
Ένα πρωί λοιπόν καθώς την είχα στήσει σε μια κεντρική πλατεία της πόλης και μοίραζα κάποιο κείμενο, κείμενο που βγήκε απο μια συνέλευση αγωνιζόμενων ανθρώπων και μιλούσε για την
ανεργία και την φτώχεια καθώς και καλούσε σε κάποια δράση και διαδήλωση προκειμένου να αντισταθούμε σε όλο αυτό.Απο ανθρώπους ανεξάρτητους που δεν έχουν φυσικά να κερδίσουν κάτι προσωπικά, εκτός απο τα γενικά οφέλη που έχει κάθε είδους αντίσταση για όλους μας.Απο ανθρώπους που με ανιδιοτέλεια δίνουν καθημερινά μάχες απο τα μέσα τους μέχρι και την έξω κοινωνία για να κάνουν πιο φιλική αυτή τη ζούγκλα,που επέλεξαν ενα άλλο μονοπάτι και όχι εκείνο του καναπέ.
Κι εγώ λοιπόν μοιράζοντας εκείνα τα φυλλάδια για να προσκαλέσω τον κόσμο σε εκείνη την διαμαρτυρία κτλ ήρθα αντιμέτωπος με εκείνο το είδος ανθρώπου.
Πέρασαν πολλοί , άλλοι παίρναν το κείμενο με χαμόγελο και το διάβαζαν, άλλοι το πήραν μα το πέταξαν , άλλοι με σκυμμένο κεφάλι και άγριο βλέμμα δεν το πήραν καν..Εκείνος όμως ο άνθρωπος που θα μιλήσω κάνει κάτι το διαφορετικό.

-Καλημέρα! (και απλώνεις το χέρι να του δώσεις ένα κείμενο)
-Τι είναι αυτό ρε φίλε? , ρωτάει
-Ένα κείμενο της συνέλευσης ''ταδε'' που μιλάει για ''μπλα μπλα μπλα'' και καλεί την Πέμπτη στις 8 για πορεία.
-Και τι ακριβώς λέει? , ξαναρωτάει (χωρίς να απλώνει το χέρι να το πάρει)
-(σήκωσε το κουλό σου και παρ το και διάβασε να δεις τι λέει παλιομαλάκα,τεμπέλη) σκέφτεσαι μα δε το λες! ΕΕ διαβάστε το ,απαντάω!
-Και που ξέρω εγώ τι είστε εσείς για να το πάρω? και τι σκοπό έχετε,μπλα μπλα (και αρχίζει τις θεωρίες συνωμοσίας , και οτι ίσως πιαστεί κορόιδο)! Και γιατί το κάνεις αυτό?Δεν γίνεται να το κάνεις χωρίς να πληρώνεσαι..Ελα πες τι κερδίζεις!
-(H αλήθεια είναι πως για λίγο στα μάτια μου έμοιασες με σάκο του μποξ) αλλά δεν μίλησα.

Βρε παπάρα σκέφτομαι, γαμώ την κουτοπονηριά σας και την καχυποψία σας και γαμώ τις θεωρίες συνωμοσίας που σας έχουν βάλει στο κεφάλι! Τι μπορεί να πάθεις αν το διαβάσεις? Θα μπει ο Σατανάς μέσα σου? Και τι προσωπικό όφελος εχω εγω ρε μπουφε που στη τελική αυτή τη περίοδο δεν είμαι καν άνεργος,και μοιράζω κείμενο για την ανεργία?
Αλλά εγώ βλέπεις εκτος του οτι δεν κοιτάω μόνο την πάρτη μου, εχω την απλή συνείδηση της ταξικής μου ''καταγωγης'' και ξέρω οτι αν σήμερα δουλεύω , αύριο μπορεί να μην δουλεύω και οτι όλοι μαζι πρέπει να είμαστε σε όλο αυτό!Βλέπεις υπάρχει και κάτι άλλο απο αυτό το πρότυπο κοινωνίας που έχεις μάθει που τα πάντα μετριούνται με χρήμα.Υπάρχει αυτό που ονειρευόμαστε εμείς , που δίνουμε μάχες χωρίς προσωπικό όφελος,και που αντί να αράζουμε σαν εσένα τρέχουμε και για σένα.
Εσύ θες να το παίξεις έξυπνος και οτι δεν πιάνεσαι κορόιδο απο ένα κείμενο που ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ενώ καθημερινά σε πιάνουν κότσο χιλιάδες εκμεταλλευτές σου απο αυτά που σου πλασάρουν και πληρώνεις για να πάρεις χωρίς να σου χρειάζονται, μέχρι αυτά που σου βάζουν στο κεφάλι χωρίς να σε ρωτάνε.Για αυτο μας κυβερνούν τόσους αιώνες οι διεφθαρμένοι και οι φασίστες επειδή εσύ δεν πιάνεσαι κότσος εύκολα Ελληναρα μου!

Για να μη πολυλογώ εκείνος ο ανθρωπος βγάζει ύποπτες όλες σου τις ενέργειες ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΘΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ που δεν έχει τα κότσια ή την όρεξη να συμμετάσχει.
Και ΟΚ λέω, ας πούμε οτι εγώ το κάνω λάθος, ή οτι είμαι ενας μαφιόζος που ''θέλει να σε γελάσει''
εσύ γιατί δεν το κάνεις όπως νομίζεις? Γιατί πάντα καταλήγεις στην ματαιότητα και απλά γυρνάς στον καναπέ σου κενός και μίζερος (μα χωρίς τύψεις, γιατί δικαιολογηθηκες μεσα σου πως οι αλλοι το ΄κανουν με αλλο σκοπο) και δε μας δείχνεις και εμάς το σωστό δρόμο?
Θα σου πω εγώ τι νομίζω...
Καταρχήν στην εποχή μας οπως είπα κυριαρχεί η κουτοπονηριά, η καχυποψία το αίσθημα ανασφάλειας και οι θεωρίες συνωμοσίας.Στα έχουν περάσει εκείνοι που σε κυβερνούν για να σπαταλήσεις λίγη απο την ελευθερία σου για χαρην μιας πλαστής ασφάλειας.
Για να μη μιλας σε αγνώστους,για να κλειδαμπαρώνεσαι καλα τα βράδια στο σπιτι, για να μην ακους τι σου λένε, για να μην παίρνεις οτι σου δινουν,για μη ''σε πιάνουν κότσο'' οι άλλοι αλλά μονο εκείνοι!Για να μην έρθουμε πιο κοντά ηλίθιε , γιατί όταν είμαστε μαζί μας τρέμουν! Για να είσαι μόνος και να νοιώθω κι εγώ μόνος !
Εξ άλλου πάντα βρίσκεις δικαιολογία για να μη κάνεις τίποτα και να μην αναλάβεις ευθύνες.Είτε μας ψεκάζουν, είτε μας κοροϊδεύουν οι συνδικαλιστές , είτε επειδή το είπε ο Πρετεντέρης !

Δεν θα πω σαν τους αριστερούς οτι φταίμε εμείς που δεν πλησιάζουμε καλά τον κόσμο ή οτι έχουμε ευθύνες που δεν ξεσηκώνεται.Οχι τέρμα αυτά.Αυτο το κείμενο είναι για να σου πω οτι φταίς εσύ ανθρωπάκο και κανένας άλλος!
Οταν ξυπνήσεις όλα μπορούν να αλλάξουν αλλά δεν το κάνεις.Αλλά κουράστηκα να προσπαθώ να σε πείσω για αυτονόητα πράγματα και κυρίως για δικές σου υποθέσεις.Δεν είμαι η μαμά σου.Μείνε άνεργος, στα @@ μου πλεον. Στο 2015 με ένα απλό search στο google μπορείς να ενημερωθείς και να ανοίξεις τα μάτια σου αλλά αντ'αυτού παίζεις παιχνίδια και λιώνεις στο fb..κι εγώ ο χαζός σου μοιράζω κείμενο μέσα στο κρύο, και δε το παίρνεις κιόλας!

''Αν ξυπνήσεις μονομιάς , θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς,μα εσύ έμαθες να προσκυνάς και είσαι άξιος κλωτσιάς'' μ.ξ.

Ενω εσυ μου φωναζες...ενα κειμενο γροθια στο στομαχι!

"... Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα…"
Ένα πολύ δυνατό κείμενο γραμμένο από την Κατερίνα Μάλλιου!

ΕΝΩ ΕΣΥ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΣ…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…
Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθηση μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μη δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μη θυμώνεις…
Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νιώθω ασήμαντος και αδύναμος…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν μπορούσα να σου μιλήσω αν είχα κάποιο πρόβλημα ή κάποιος μου έκανε κακό, γιατί φοβόμουν πώς θα αντιδρούσες…

Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι όταν αγαπάμε κάποιον, έχουμε δικαίωμα να του φερόμαστε άσχημα…
Ενώ εσύ μου φώναζες, η φωνή σου δεν με άφηνε να σκεφτώ τα λόγια σου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, ίδρωνα, η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά, το στομάχι και τα αυτιά μου πονούσαν…
Ενώ εσύ μου φώναζες, θύμωνα που δεν νοιαζόσουν για αυτά που ήθελα να σου πω…
Ενώ εσύ μου φώναζες, αναρωτιόμουν που πήγε ο μπαμπάς μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να φωνάζω κι εγώ…
Ενώ εσύ μου φώναζες, ήμουν μόνος μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, σκεφτόμουν ότι δεν μ’ αγαπάς πια…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι επιτρέπεται να φέρομαι άσχημα σε κάποιον πιο αδύναμο από μένα…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες πώς να φερθώ στα παιδιά μου όταν μεγαλώσω…

….
Ενώ εσύ μου φώναζες, δεν φανταζόσουν τον αγώνα που πρέπει να δώσω τώρα που μεγάλωσα, για να μη γίνω σαν εσένα… 

Σκέψεις σε ένα αστικό

Του Πάρη Γιάγκα


Ήταν ένα πρωινό μιας μουντής Δευτέρας σαν όλες τις άλλες ή αλλιώς η εκκίνηση μιας ακόμα βδομαδιάτικης ρουτίνας.Τίποτα δεν έκανε αυτή την ημέρα να ξεχωρίζει από όλες τις άλλες,το ίδιο συναίσθημα,ο ίδιος κόμπος και η ίδια αναμονή χωρίς να περιμένεις κάτι,με καλημέριζαν.Το ξέρω οτι σου φαίνεται δύσκολο ή και αδιανόητο να αντιληφθείς αυτό το συναίσθημα αν δεν το έχεις βιώσει,κάποτε βρισκόμουν και εγώ στην θέση σου,μου φαινόταν αδιανόητο να αντιληφθώ την κατάσταση αυτή καθώς την βίωνα μόνο μέσα από περιγραφές.
Χτυπάω εισιτήριο και κάθομαι στην πρώτη θέση που βρίσκω άδεια στο αστικό. Κοιτάζω έξω απ'το παράθυρο,προσπαθώντας έτσι να αποφύγω τις τυπικές καλημέρες και τα γραφικά ψεύτικα χαμόγελα γνωστών και φίλων, βλέπεις οι άνθρωποι σήμερα συνηθίζουν να προσποιούνται στην καθημερινότητα τους από τις σχέσεις και την φιλία μέχρι την δουλειά και την διασκέδαση.

Αγναντεύοντας έξω από το παράθυρο λοιπόν έμελλε να μου τραβήξει την προσοχή ένα σπουργίτι.Ναι καλά άκουσες ένα μικρό σπουργίτι. Εκεί ξεκίνησαν όλα λοιπόν.Βλέποντας το να πετά έτσι περήφανο και ανέμελο,όπως έμοιαζε,μου προκάλεσε αρχικά ένα αίσθημα ζήλιας,η οποία πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε απορία.Γιατί άραγε τα πουλιά,ένα τόσο ελεύθερο πλάσμα,ενώ ζουν ελεύθερα στην φύση και έχουν την δυνατότητα να ταξιδέψουν σε ολόκληρο τον κόσμο να εξερευνήσουν ένα σωρό μέρη αντ'αυτού περιορίζονται στο μέρος που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν?
Η απάντηση ήρθε αμέσως καθώς αναρωτήθηκα σε τι διαφέρει  άραγε ο άνθρωπος από τα πουλιά; Τι μας περιορίζει από το να βγούμε εκεί έξω κόντρα στην σήψη της σύγχρονης εποχής και την απελπιστική μιζέρια που κυριεύει την κοινωνία μας και διεκδικώντας να ζήσουμε την ζωή που ονειρευόμαστε ή ακόμα χειρότερα την ζωή που ούτε καν έχουμε ονειρευτεί.

Γιατί και τα όνειρα μας πηγάζουν απ'το υποσυνείδητο που εκεί μέσα υπάρχει μόνο ότι έχουμε ζήσει και μάθει. Μας έχουν μάθει να ονειρευόμαστε πράγματα τα οποία αν ποτέ ζούσαμε πραγματικά και όχι απλά να επιβιώνουμε, θα ήταν αυτά που θα συχαινόμασταν και όταν λέω μία πραγματική ζωή αναφέρομαι σε μία ζωή απαλλαγμένη από τα κοινά ''πρέπει'' τα οποία μας διατηρούν σε μία τροχιά ασφαλούς πορείας καθώς και τον φόβο της αποτυχίας. Ο δρόμος λοιπόν για να ζήσουμε μια ζωή ευτυχισμένη είναι να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος και επιμονή. Αντίθετα σε αυτό το ταξίδι του σημερα,πηγαίνουμε όλοι στοιβαγμένοι όπως σε τούτο εδώ το αστικό λεωφορείο ,αμίλητοι,με στόχο έναν ορισμένο προορισμό,δίχως στάση,δίχως νόημα στο ταξίδι,δίχως επικοινωνία και το κυριότερο χωρίς να περιμένουμε κάτι το διαφορετικό. Το ταξίδι της ζωής σου λοιπόν  ορίζεις εσύ το αν θα είναι σαν αυτό του αστικού.