Όλα απο την αρχή!

Του Γιώργου Σταύρου

Καθώς υπάρχει μεγάλη σύγχυση στην κοινωνία σχετικά με το ποιος ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και τι ακριβώς είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει, πιστεύω πως πρέπει να μπούνε κάποια πράγματα σε μια σειρά, γιατί οι περισσότεροι απλώς αναπαράγουν  ό,τι  ακούνε.

Έχετε σκεφτεί ποτέ τα πάντα από την αρχή, έτσι ώστε, όχι μόνο να βρείτε την ρίζα του κάθε προβλήματος, αλλά, κυρίως ,να διαμορφώσετε την πολιτική σας άποψη χωρίς να λέτε συνεχώς αντικρουόμενα και μη λογικά επιχειρήματα;
 Τα του τύπου : ''Θέλουν να αφανίσουν την Ελλάδα'', τα ''είναι μασόνοι'' - ''προδότες''
και οι φαντασιώσεις του κάθε Παϊσιου όταν έκανε χρήση ψυχοτρόπων ουσιών δεν είναι πολιτική άποψη.
   Ούτε και είναι επαρκές το ''είναι κλέφτες,άχρηστοι και ανίκανοι''.Συγκεκριμένα απέδειξαν το πόσο ικανοί είναι εφαρμόζοντας τόσα μέτρα, πείθοντάς σε να μην σηκώσεις κεφάλι ! Η αδικία ,όμως, δεν είναι συνώνυμο με την χαζομάρα. Αντιθέτως, πιο χαζό ακούγεται το ότι ο λαός τα δέχτηκε όλα χωρίς αντίδραση.


Για να μπούμε όμως στο κυρίως θέμα πρέπει να αναλύσουμε κάποια πράγματα.
Ας ξεκινήσουμε απο κάποιες απλές αναφορές για να ξέρουμε τι μας γίνεται:


Το οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε σήμερα ονομάζεται καπιταλισμός. Προέρχεται απο την λέξη capital δηλαδή το κεφάλαιο. Κεφάλαιο, με απλά λόγια ,είναι ο συσσωρευμένος πλούτος, ο οποίος χρησιμοποιείται επενδυτικά με σκοπό το κέρδος. Στον καπιταλισμό οι ιδιώτες κατέχουν αυτόν τον πλούτο καθώς και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διακίνησης των προϊόντων, όπως και τις επενδύσεις σε οικονομικά αγαθά, παραγωγή, κατανομή, το εμπόριο και υπηρεσίες.
 Έτσι λοιπόν, αναγκαστικά στον καπιταλισμό υπάρχουν δυο κοινωνικές τάξεις. Η εργατική τάξη, όπως ονομαζεται(δηλ.ο λαός), και σε αυτήν ανήκουν όλοι οι εργαζόμενοι, καθώς όμως και οι άνεργοι και όλα τα χαμηλά απο οικονομικής άποψης στρώματα και απαριθμεί γύρω στο 99% του πληθυσμού και απο την άλλη η αστική τάξη δηλαδή οι κατέχοντες το κεφάλαιο(επιχειρηματίες,βιομήχανοι,εφοπλιστές και αφεντικά)που είναι περιπου το 1%. 
Αυτός ο διαχωρισμός των τάξεων εκτός απο το ότι για τον καπιταλισμό είναι αναγκαίος είναι και το αποτελεσμά του. 
  

Αυτοί, λοιπον, οι κεφαλαιοκράτες επενδύοντας σε μια επιχείρηση πολλαπλασιάζουν το κεφάλαιο τους. Πώς ακριβως συμβαίνει όμως αυτό? Για να λειτουργήσει μια επιχείρηση χρειάζεται ανθρώπινο δυναμικό, οπότε μισθώνει εργάτες. Το αφεντικό ,λοιπόν, μέσα απο την αγορά ή τη μίσθωση της εργατικής δύναμης καρπώνεται την εργατική υπεραξία που παράγεται. Αυτό σημαίνει ότι αν ο εργάτης παράγει εργασία Χ αξίας σε Ψ ώρες,το αφεντικό του τον αμείβει είτε λιγότερο απο αυτό είτε αυξάνει τις ώρες έτσι ώστε να έχει κάποιο κέρδος. Αυτό το επιπλεόν ονομάζεται υπεραξία και είναι η εκμετάλλευση που ασκεί το κεφάλαιο στους εργαζομένους. Υπεραξία ,επίσης  παράγεται και απο το εμπόριο, την πώληση δηλαδή του παραγωμένου προϊόντος σε τιμή υψηλότερη της αξίας του καθώς και την μεταπώληση σε ακόμα μεγαλύτερη τιμή. Έτσι, λοιπον ,παραγεται το κέρδος στον καπιταλισμό.Κάθε προιόν ή το χρήμα είναι η συμπυκνωμένη εργατοώρα και για να το έχεις πρέπει είτε να δουλέψεις είτε να καρπωθείς μέρος της εργασίας καποιου άλλου,οπως συμβαινει στον καπιταλισμο απο τα αφεντικά,αλλιως δεν παράγεται κάποια αξία. Ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής βασίζεται πάνω στην αντίθεση της σχέσης "κεφάλαιο/εργασία", όπου το κεφάλαιο πρέπει να αντλεί συνεχώς υπεραξία από την εργασία προκειμένου να υπάρχει και να αναπτύσσεται.

Έτσι λοιπόν εφόσον έχουμε μια συνεχώς ανάπτυξη του κεφαλαιόυ έχουμε και μια συνεχή εκμετάλλευση για τον εργαζόμενο με αποτέλεσμα τις μεγάλες οικονομικές ανισότητες και το χάσμα μεταξύ των  δύο τάξεων.Γι αυτό και λένε οτι οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.

  
Με την πάροδο των χρόνων και την αναπτυξη της τεχνολογίας , το κεφάλαιο αρχίζει να εκσυχρονίζει την παραγωγή του(με χρήματα απο τα κέρδη σε βάρος του εργάτη,απο την κάρπωση της υπεραξίας) με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται τοσους πολλους εργαζομένους λόγω των μηχανημάτων,και έτσι απολυει και έχουμε αύξηση της ανεργίας.Οσο η ανεργία ανεβαίνει τόσο ανεβαίνει και η ''ανταγωνιστικότητα'' για εύρεση εργασιας με αποτέλεσμα την ολοένα και αποδοχή μικρότερων μισθών,με αποτέλεσμα και παλι το κερδος του κεφαλαιοκράτη και την φτωχοποίηση του εργαζομένου.Αυτός ο φαύλος κύκλος μεγάλωνει το οικονομικό χάσμα μεταξύ των τάξεων.


Χωρίς να πολυλογούμε όταν η υπεραπλιστία του κεφαλαίου φτάνει σε τέτοιο σημείο που τα ίδια τα προιόντα που παράγει δεν έχει σε ποιον να τα πουλησει(εφοσον εχει φτωχοποιησει τον λαο και δεν υπαρχει καταναλωση και υπαρχει υπερπαραγωγη) τότε έχουμε μία οικονομική κρίση.Τα πράγματα ''παγώνουν'' , το χρήμα δεν ρέει στην αγορά,το κατέχουν οι λίγοι.Δεν υπάρχει κατανάλωση,αρα σταματάει και η παραγωγη και εφοσον δεν υπάρχει ζήτηση για εργασια αυξανεται κι αλλο η ανεργία και κλείνουν οι επιχειρήσεις δημιουργώντας έναν  φαύλο κύκλο οικονομικής κρίσης.

Τι ρόλο παίζει το κράτος σε ολη αυτην τη υπόθεση;
Κράτος είναι το μακρύ χέρι του κεφαλαίου.Είναι ο ''μηχανισμός'' που νομοθετεί και νομιμοποιεί αυτην την εκμεταλλευση και έτσι το άδικο μπορεί να γίνει με έναν νόμο, νόμιμο  και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης
Το κράτος επίσης πρέπει να μπορεί να εγγυηθεί για την τήρηση των νόμων που έχει επιβάλλει και γι αυτό έχει τα σώματα ασφαλείας. Ετσι με αυτον τον τρόπο αποτρέπεται η όποια εξεγερση ή διεκδίκηση απο πλευρας εργατικής τάξης προς την αστική(ασχέτως πως δικαιολογείται η ύπαρξη τους για την πάταξη του ''εγκληματος'')


Θα ρωτήσει καποιος τωρα αφου υποτίθεται έχουμε δημοκρατία τι είναι αυτα που μας λες; Και απαντω..Δημοκρατία ονομάζεται το πολιτευμα(ενα απο τα πολλα) με το οποίο ενα κράτος λειτουργεί . Με λίγα λόγια ο τρόπος με τον οποιο το κράτος θα νομοθετήσει.

Στην προκειμένη η δημοκρατία τους δεν είναι παρα μια κοινοβουλευτικη δικτατορία οπου ανα τεσσερα χρόνια σε καλουν να διαλέξεις δικτάτορα.Γιατί στην πραγματική και άμεση δημοκρατια αποφασίζουν οι πολλοί ενω σε αυτην εδω την δημοκρατια οι πολλοι το μονο που κανουν ειναι να αποφασιζουν για το ποιος θα αποφασιζει! (το αποτελεσμα ειναι παντα το ίδιο,η εξυπηρετηση των συμφερόντων της αστικης τάξης) 


Συνεχίζοντας έτσι την ανάλυση αυτή να περάσουμε στο θέμα εθνικισμός και φασισμός.

Τι σχέσεις υπάρχουν με το υπάρχον σύστημα με φασιστικά και ναζιστικά μορφώματα?
Με λίγα λόγια: Η άρχουσα τάξη για να διασπάσει και να αποδυναμώσει  τον λαό κάνει το γνωστό διαίρει και βασίλευε.Έτσι βολεύει πάρα πολυ να διαχωρίζει εργάτη απο εργάτη για να μην ενωθουν , και να τους βάζει διλλήματα ξένος και ντόπιος με αποτέλεσμα αντί να παλεύουν μαζί εναντια στο αφεντικό , ο ένας να νιώθει ανώτερος απο τον άλλον και να τσακώνονται μεταξύ τους.Οπως και επίσης κάθε φασιστικό μορφωμα χρειάζεται όταν η δημοκρατία δεν ''πιάνει''.Οταν δηλαδη κατι δεν ειναι εφικτο να το κερδίσουν με ''δημοκρατικο'' τρόπο δηλ χωρις αντιδράσεις απο τους κατω τοτε επιστρατεύουν ολους τους κατασταλτικους μηχανισμους για το επιβαλλουν.Ένας απο αυτους τους μηχανισμους ειναι και οι φασιστες οπως η Χρυση αυγη,που εναντιώνονται σε καθε εργατικη διεκδικηση,απεργια και διαδηλωση και σπερνουν ρατσιστικο μίσος υπερασπίζοντας σθεναρα το ''εθνος'' που αγκαλιάζει αφεντικά και δουλους για να τους πείσει πως εχουν κατι κοινό ή απο την αλλη για να τους πείσει πως εχουν να χωρίσουν κατι με τον αλλοδαπό ταξικό αδερφο.


Εκτος απο τον ρατσισμό μέθοδους διασπασης είδαμε πολλους όπως και το Ολυμπιακος - Παναθηναικος,δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος κτλ.καθώς και την ιεραρχία.Το να δινουν δηλαδη καποια προνομια σε καποιους απο τα κατω ώστε να την δούνε μικρα αφεντικα και ελέγχονται μεταξύ τους(επιστάτες ,διευθυντές και μεσαία τάξη γενικότερα).
Αυτά ήταν με απλά λόγια η εκτιμηση μου για το πως λειτουργει το συστημα σημερα και γιατι φτασαμε ως εδω.

Λυση; Δεν υπάρχει λύση;Φυσικά και υπάρχει και είναι μόνο στα χέρια μας! Εμείς και μόνος εμεις μπορουμε να βρουμε τον καταληλότερο τρόπο για να ανατρεψουμε αυτό το καθεστώς.
Κανενας σωτηρας και καμια κυβερνηση δεν θα κανει αυτα που εμεις πρεπει να κανουμε και τιποτα δεν θα χαριστεί αν δεν το διεκδικήσεις!Δεν αναγνωρίζουμε κανένα δοσμένο δικαίωμα απο την εξουσία,αναγνωρίζουμε μόνο ό,τι κερδίζουμε με τον αγώνα μας γιατί η αλλαγή ούτως ή αλλως δεν θα ΄ρθει ανώδυνα με μια ψήφο αλλά με διαρκή αγώνα και επαγρύπνηση.Στον δρόμο,στους χώρους εργασίας,στις συλλογικές δράσεις και κυρίως μέσα μας.


Ενάντια λοιπόν στην ανάθεση ευθύνης αλλά και στην λήθη εμείς απαντάμε με ανάληψη ευθύνης και αγώνα. Αλληλεγγύη και αυτό-οργάνωση. Με γενικές απεργίες διαρκείας, με καταλήψεις και απαλλοτριώσεις , με διαδηλώσεις , με οργάνωση στον εργασιακό χώρο μέσα απο σωματεία, με συνεχή πολιτική και κοινωνική ανυπακοή και με οργάνωση των λαϊκών μαζών μέχρι την κοινωνική και ταξική επανάσταση, για να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν για μια κοινωνία ισότητας αλληλεγγύης και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ!


Αυτές οι μικρές εξεγέρσεις είναι η ανάδυση μίας κοινοτυπίας:καμμία εξουσία δεν μπορεί να στηριχτεί δίχως την εκκούσια σκλαβιά των υπηκόων της..Η εξέγερση αποκαλύπτει καλύτερα απο οτιδήποτε άλλο οτι οι ίδιοι οι εκμεταλλευόμενοι είναι αυτοί που κάνουν τον δολοφονικό μηχανισμό της εκμετάλλευσης να λειτουργεί.Οι εκμεταλλευόμενοι απλά ανακαλύπτουν μια δύναμη που πάντα είχαν,βάζοντας ένα τέλος στην αυταπάτη πως η κοινωνία αναπαράγεται απο μόνη της-ή πως κάποιος τυφλοπόντικας σκάβει στη θέση τους.Εξεγείρονται ενάντια στο παρελθόν της υπακοής-αυτό που υπήρξε-ενάντια στη συνήθεια που υψώνεται για να προστατεύσει τον παλιό κόσμο.

Αυτός ο κόσμος μας δηλητηριάζει και μας εξαναγκαζει σε αχρηστες και νοσηρες δραστηριοτητες,μας επιβαλει την αναγκη για χρημα και μας στερει τις παθιασμενες σχέσεις.Γερναμε αναμεσα σε αντρες και γυναικες διχως ονειρα,ξενοι σε μια πραγματικοτητα που δεν αφηνει χωρο στα πιο γενναιοδωρα ξεσπασματα μας.Δεν είμαστε παρτιζανοι της αυταπάρνησης.Απλα οτι καλύτερο εχει να μας προσφέρει αυτη η κοινωνια(καριερα,φημη,αναπαντεχη δοξα,)μας αφηνει αδιαφορους.Η εξουσια μας αηδιαζει εξίσου με την υπακοη.Είμαστε εκμεταλλευόμενοι οπως ολοι οι αλλοι και θελουμε να τελειωνουμε αμεσως με την εκμεταλλευση.Για εμας η εξεγερση δεν χρειαζεται καμμια αλλη δικαιολογια.


Η ζωή μας διαφεύγει και οποιοσδηποτε ταξικός λόγος δεν ξεκινά απο αυτή τη βάση είναι απλά ένα ψέμα.Σε μια υπέρμετρη προοπτική ελευθερίας ,δεν υπάρχουν ανώτερες μορφές αγώνα.Η εξέγερση χρειάζεται τα πάντα:εφημερίδες και βιβλία,όπλα και εκρηκτικά,περίσκεψη και βλαστήμιες,μαχαίρια και φωτιές.Το μόνο ενδιαφέρον πρόβλημα ειναι πως να τα συνδυάσουμε...